Forum Miłośników Kotów Rasy RAGDOLL

tojka

Cytat zaczerpnięty ze strony: [link widoczny dla zalogowanych]
"Amerykańscy hodowcy kotow postawili sobie zadanie wykreowania typowego dla Stanów Zjednoczonych kota półdługowłosego o wyglądzie syjama. Ann Baker z Riverside, prawdopodobnie zachęcona zwycięskim marszem w Europie kotów perskich z kolorowymi oznakami i kotów birmańskich, pierwsza zaprezentowała zdziwionej publiczności kota nazwanego "ragdollem", czyli "szmacianą lalką". Szmaciane lalki są w Stanach Zjednoczonych ulubionymi zabawkami małych dzieci, ponieważ można z nimi robić, co się chce, nie psując ich przy tym. Nadając kotom taką nazwę od razu zwrócono uwagę na cechy przypisywane rasie powstałej w ramach programu hodowlanego z białymi persami i kotami z oznakami. Ann Baker, która zresztą swoją hodowlę opatentowała, twierdziła, że ragdolle nie odczuwają bólu i mogłyby biegać nawet po rozżarzonych płytach kuchennych.
Ta i inne opowieści miały na celu wyłącznie rozsławienie kotów tej rasy, aby się lepiej sprzedawały. Z powodu tych pokrętnych doniesień upłynęło sporo czasu nim koty te zostały uznane za rasę. Powstała ona na początku lat 60., triumfy zaś jako gwiazda kocich wystaw zaczęła święcić dopiero w późnych latach 80. Przyznać trzeba, że koty rasy ragdoll odziedziczyły po swoich perskich i birmańskich przodkach sympatyczne cechy: są bardzo spokojne, o zrównoważonym temperamencie i przyjaźnie nastawione do człowieka, szukają z nim kontaktu i chętnie pozwalają się nosić na rękach. Ragdolle, mimo sporych rozmiarów, zupełnie się odprężają, nawet jeśli się je nosi nieprawidłowo. Gdy się rozdokazują, nigdy nie są natrętne; szukają kontaktu z innymi kotami. Znawców kociej psychiki nie zdziwi jednak fakt, że w razie konfliktu także ragdolle zachowują się typowo po kociemu, tzn. parskają i trochę próbują "rękoczynów".
Ragdolle są klasycznymi kotami z oznakami, łączącymi białe futro ze skłonnością do ciemniejszych oznak na głowie, uszach, kończynach i ogonie. Ragdolle, w przeciwieństwie do innych ras z oznakami, hoduje się w trzech różnych odmianach wzoru ubarwienia futra. Wszystkim odmianom stawia się takie same wymagania dotyczące budowy głowy, reszty ciała, wyglądu oczu i właściwości futra. Ciało ragdolla powinno być duże, długie i muskularne. U dorosłego kota tylne kończyny wyglądają trochę przyciężko, niekiedy nawet ociężale, co przez długi czas było powodem opinii, że ragdolle mają trudności z chodzeniem. Przyczyną domniemywanej ociężałości są znacznie dłuższe tylne kończyny niż przednie, co powoduje typowy dla ragdolli chód. Długie ciało dorosłych kotów powinno mieć w barkach taką samą szerokość jak w zadzie. Ogólny zarys ciała tego kota powinien być prostokątny.
U starszych okazów typowy jest także rzucający się w oczy duży brzuch, który jednak nie powoduje obniżenia ocen. Kocury tej rasy są trochę większe od kotek i, podobnie jak u innych ras kotów długowłosych, są w pełni wyrośnięte dopiero w wieku 3 lat. Głowa ragdolla jest podobna do głowy kota birmańskiego: klinowata, z czołem spłaszczającym się ku górze, pełnymi policzkami i prostym nosem z lekkim zagłębieniem u nasady. Pożądany jest silny, okrągły podbródek. Uszy są średniej wielkości, u nasady szeroko otwarte. Idealne uszy muszą mieć zaokrąglone wierzchołki i być zakończone wyraźnie widoczną kępką włosów. Oczy są ciemnoniebieskie, duże i owalne; odstęp między nimi powinien być dość duży. Im niebieskie oczy są ciemniejsze, tym lepiej.
Kończyny są średniej długości, silne i muskularne, tylne dłuższe niż przednie. Duże i zaokrąglone łapy powinny mieć między palcami wyraźne kępki włosów. U niektórych linii występuje dziedziczna wada polegająca na wygięciu na zewnątrz lub szerokim rozczapierzeniu palców. Koty z tą wadą należy wykluczyć z hodowli. Ogon ragdolli powinien być dosyć długi, ku końcowi zwężający się i silnie owłosiony.
Futro jest od średnio długiego do długiego, przy czym coraz bardziej na popularności zyskuje futro dłuższe. Na brzuchu, piersi i szyi okrywa włosowa jest dłuższa, jednak kołnierz na szyi nie jest tak wydatny, jak u innych porównywalnych ras. Samo futro jest gęste, z miękkim podszyciem. Włosy są jedwabiste i nadają futru charakterystyczny połysk, którego nie można pomylić z innym."

tojka

Cytat zaczerpnięty ze strony: [link widoczny dla zalogowanych]
"Koty te znane są ze swojej łatwości adaptowania się oraz miłości do wszystkiego, bardzo szybko przywiązują się do ludzi. Są delikatne, inteligentne i zawsze opanowane. Kochają swoich właścicieli - biegną szybko przywitać ich przy drzwiach wejściowych, wspinają się na kolana, śpią możliwie najbliżej i po prostu kochają. Ragdolle są niezwykle grzeczne i uważne, bardzo starają się by przypadkiem nie zadrapać ręki, cierpliwie opiekują się dziećmi, świetnie nadaja się na towarzystwo dla starszych ludzi i do domów gdzie są psy. Są to raczej koty "przyziemne" nie mają tendencji do wskakiwania na meble, sa tez ciche, tak jakby zdawały się rozumieć, że ludzie wolą słuchać mruczenia niż kocich śpiewów, mają przy tym delikatny melodyjny głos. Jakby wiedziały, że ludzie są zbyt zajęci, ragdolle same dbają o swoje gęste, jedwabiste póldługie futro. Można im pomagać w toalecie czesząc sierść metalowym grzebieniem przeplatając czesanie pieszczotami. Ale służy to raczej nawiązaniu z kotem kontaktu niż faktycznie jest niezbędne. Ragdolle prawie nie gubią sierści, bardzo rzadko zdarza im się skołtunienie."

tojka

Cytat ze strony [link widoczny dla zalogowanych]
"Ragdoll jest łagodnym i zupełnie nieagresywnym kotem, wręcz flegmatycznym.To co w nim podziwiamy, to jego bezwładność w chwili unoszenia, ma on też wpływ na brak skoczności. Z powodzeniem można nazwać Ragdolla kotem parterowym. Wyższe rejony mieszkania są dla niego niedostępne. Długo się zastanawia czy skoczyć na parapet, a jeżeli tylko istnieje możliwość skorzystania z innej drogi na przykład krzesełka, to oczywiście Ragdoll wybierze tą wygodniejszą.
Ragdoll to kot który przywiązuje się do właściciela i obdarza go miłością, stale poszukuje z nim kontaktu. Pomimo to nie jest natrętny i tylko delikatnie przypomina o swojej obecności. Jego ciche miałczenie przypomina kwilenie dziecka. Wzięty na ręce całkowicie się odpręża, a spojrzenie jego niesamowicie niebieskich oczu dodaje mu ogromnego uroku bezbronności, która tak naprawdę jest jego podstawową cechą.
Jest to kot stworzony dla ludzi samotnych i spokojnych. Choć i dzieci widza w nim swojego przyjaciela, ale należy wówczas pilnować aby tylko nie "zagłaskały go na śmierć", gdyż Ragdoll nie będzie w stanie się im sprzeciwić.
Ten kot o misiowatej naturze i wyglądzie pluszowej zabawki jest idealnym zwierzęciem domowym.
Piękna jedwabista szata jest bardzo łatwa do pielęgnacji.
W przypadku tej rasy należy pamiętać o jednym - Ragdoll jest kotem domowym i nigdy nie należy mu pozwalać na samotne spacery na swobodzie - Ragdoll jest zbyt ufny i nie będzie się obawiał obcych kotów ani psów, co niestety może się dla niego skończyć tragicznie, bo nie będzie w stanie się obronić!
Ale jest dosyć łatwo przyzwyczaić go do chodzenia na smyczy i odbywania spacerów - niektóre z Ragdolli nawet bardzo je lubią."

aksaga

Przyznaje kociego Nobla temu kto sprowadzil Ragdolla z zaprzyjaznionej Galaktyki-to znaczy,ze istnieja dobre swiaty!

zuzia

Przyłączam sie ;Przyznaje nagrode Nobla dla tego co stworzyl te nieziemskie koty CUDOWNE. Wesoly

cofie · Wysłany: Pią 12:01, 31 Mar 2006 Temat postu:

Wszystkie koty są piękne,ale ragdoll.............mam do nich słabosc.Uwielbiam je.

zuzia · Wysłany: Pią 13:04, 31 Mar 2006 Temat postu: Ragdoll-podstawowe informacje

Przyznaje ,to niesamowita rasa ,zupełnie inne zachowanie i charakter,
porownałam,w kazdym badz razie jestesmy zachwyceni. Very Happy

cofie

na wystawie kotow ,bardzo duzo ludzi zachwycało sie moim ragdollem Adamem.Był najczęsciej fotografowanym kotem wystawy.Przez tą swoją łagodnosc i wiotczenie mięśni wzbudzał niezłe zainteresowanie.Dlatego ragdoll to no1 wsrod kotow.

sealka

Prosze o doinformowanie mnie co to znaczy "wiotczenie miesni".??

Krysia

Każdy ragdoll podniesiony do góry, będący na rękach osoby, której bezgranicznie ufa, rozluźnia wszystkie mięśnie i bezwładnie zwisa. Stąd też pochodzi nazwa rasy: szmaciana lalka. Wesoly

sealka

Dziekuje -to musi byc niesamowite uczucie trzymac takiego "zwisa"na rekach.Mam nadzieje,ze jak zrealizuje juz swoje marzenie czyli hodowla tych kotkow to poznam je z tej strony.

Krysia

Ja myślę, że skoro chcesz założyć hodowlę, powinnaś najpierw doskonale zapoznać się z rasą. Mruga

małgisia

O tuż to!!!! I przygotuj się na duże wydatki Wink

sealka

Wlasnie dlatego sie zalogowalam na tym forum ,zeby dokladnie sie przygotowac do roli hodowcy.Nie podejmuje decyzji pochopnie.Zbieram informacje,ucze sie-pojezdze po wystawach,poobserwuje.Na wydatki jestem przygotowana.Te koty mnie zauroczyly dawno,zwlaszcza kolor seal.Hodowla jest moim marzeniem od lat.Ale chce podejsc do tego przygotowana przynajmniej teoretycznie.Praktyki nabede juz po zakupie kota i przez staly kontakt z hodowca.Dziekuje za cenne rady.Napewno bede miala jeszcze tysiace pytan i fajnie jest ,ze otrzymuje wyczerpujace odpowiedzi.

małgisia

Pytaj o wszystko Wink