Forum Miłośników Kotów Rasy RAGDOLL

Endorphine

Często można zauważyć, jak kociak bawiący się piłeczką lub myszką, znudzony powtarzającymi się elementami gry, nagle podkłada przednią łapkę pod zabawkę i wyrzucą ją w powietrze tak, aby przeleciała mu nad głową. W tym czasie odwraca się i kiedy zabawka spadnie na ziemię, rzuca się na nią i symuluje morderczy cios. Zwykle sądzi się, że kot w ten sposób czyni zabawkę podobną do zwierzyny, a zabawę zamienia w polowanie. Autor twierdzi, że koty żyjące dziko stosują trzy rodzaje taktyki łowieckiej. Do myszy kot podkrada się, wykonuje skok, chwyta ją pazurami przednich łap i zadaje śmiertelny cios zębami. Do ptaka również podkrada się i skacze, a jeśli tez zdąży wzlecieć, podskakuje za nim górę z zamachem przednich łap. Jeśli ma dość szybki refleks, aby schwytać go w powietrzu, ściąga go w dół i już na ziemi zadaje śmiertelny cios. Polując na rybę, kot zaczaja się na brzegu i czeka, aż ryba podpłynie blisko. Wtedy szybko zanurza w wodzie łapę, podsuwa pod rybę, podbija ją od tyłu i na skos, ponad swoim grzbietem, tak aby wyleciała na brzeg. Następnie wykonuje błyskawiczny obrót i przygważdża ją pazurami do ziemi. Okazuje się, że zabawa młodego kota z piłką nie jest wytworem jego fantazji, lecz imitacją naturalnych odruchów, które ujawniłyby się, gdyby wzrastał w pobliżu rzeki lub stawu.

Cytat: „Badania naukowców holenderskich wykazały, że odruch „wygarniania” ryby z wody pojawia się u kociąt bardzo wcześnie i nie musi być uprzednio demonstrowany przez matkę. Koty wychowywane bez matki, ale mające od piątego tygodnia życia dostęp do rybnych wód – już w wieku siedmiu tygodni z powodzeniem same łowią ryby”.